Η γενιά των πολιτικών που αναδείχθηκε τη δεκαετία 1850 – μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου – λόγω των οικονομικών και πολιτικών μεταβολών, καθώς και της διάδοσης της παιδείας. Ασκούσε έντονη κριτική στους παλαιότερους (ηγετικές προσωπικότητες των ξενικών κομμάτων) και φρονούσε ότι το συνταγματικό πολίτευμα δεν μπορούσε ν’ αναπτυχθεί, καθώς το εμπόδιζαν η Αυλή και ο Όθωνας, τον οποίο θεωρούσαν πολιτικά ατάλαντο. Συγκροτήθηκαν λοιπόν αντιπολιτευτικοί όμιλοι με αιτήματα ελεύθερες εκλογές, κρατικές επενδύσεις σε έργα υποδομής, ίδρυση αγροτικών τραπεζών, απλούστερη διοίκηση, φορολογική μεταρρύθμιση με στόχο την ελάφρυνση των αγροτών. Σε μεγάλο βαθμό τα αιτήματα αυτά εκφράστηκαν από τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο.