Wat is het klinisch beeld van tinea pedum?

Tussen de tenen, vooral tussen de vierde en vijfde teen, manifesteert tinea pedum zich als een jeukende en branderige witte verkleuring (maceratie), pijnlijke erosies en fissuren en inflammatoir erytheem. Menginfecties met candida species en gramnegatieve bacteriën (bij een groenige waas pseudomonas aeruginosa) komen regelmatig voor. Van hieruit kan de schimmel zich over de huid van de voetzolen en eventueel de voetrug uitbreiden. Op de voetzool en aan de zijkanten van de voet kan de symptomatologie zich beperken tot schilfering en erytheem. Een diffuus rode en schilferende mycose onder de voetzolen wordt het 'mocassin-type' genoemd. Wanneer een dergelijke infectie chronisch bestaat, wordt de huid dikker en kunnen pijnlijke fissuren ontstaan. Bij een ander morfologisch type ontwikkelen zich een of meer annulaire laesies met een verheven, ontstoken schilferende rand en blaasjes of pustels. Heftige immuunreacties geven aanleiding tot het ontstaan van blaasjes en blaren, die uit voorheen nauwelijks zichtbaar veranderde huid kunnen ontstaan. Deze vorm is meestal aan één voet gelokaliseerd. Deze mycose kan aanleiding geven tot een zogeheten mykide-reactie, waarbij (niet-infectieuze) blaasjes (acrovesiculeus eczeem) of blaren ontstaan op dezelfde voet, de andere voet en/of beide handen.